Maandelijks archief: mei 2019

Werkbezoek Nieuw Mathenesse

Zaterdagochtend 18 mei ben ik samen met een groot deel van de gemeenteraad op werkbezoek geweest op industrieterrein Nieuw Mathenesse. Een bijzonder industriegebied. Waar in Nederland heb je een industriegebied dat rechtstreeks grenst aan een historische binnenstad?

Komende week spreken we in de raad over het verstrekken van een krediet, om te onderzoeken hoe dit gebied er in de toekomst moet uitzien. Direct aan het begin (vanaf de Koemarkt gezien) ligt al tientallen jaren een open terrein (VROM-terrein). Daarnaast staat de Glasfabriek, die helaas gesloten is. Verder vinden we hier oa de distilleerderijen van De Kuyper en Nolet. Richting de Nieuwe Waterweg ligt nog het voormalige Gusto-terrein.

Verder grenst Nieuw Mathenesse aan Rotterdam. En dan met name aan het Merwe-Vierhaven gebied (M4H), waarmee de gemeente Rotterdam grote plannen heeft. Op het gebied van het vestigen van nieuwe bedrijven en veel woningbouw.
De gemeentes Schiedam en Rotterdam staan in nauw contact met elkaar over de toekomst van M4H en Nieuw Mathenesse.

Wat zijn nu de mogelijkheden voor de toekomst? Alleen industrie? Of een combinatie van bedrijven en wonen?
Dat is kort door de bocht de vraag die nu onderzocht moet gaan worden.

Onder aanvoering van wethouder Minhas fietsen we door het gebied en werd uitleg gegeven over zaken die spelen en gaan spelen.

Ook brachten we een bezoek aan de gerenoveerde grensflat. 
Hoogtepunt hiervan (letterlijk) was een bezoek aan het dak van het flat. Van daar af heb je een prachtig uitzicht over Nieuw Mathenesse en M4H, maar ook over Schiedam.

Tot slot kregen we in het pompstation aan de Rotterdamsedijk (Dat momenteel verbouwd wordt tot sportschool) presentaties over de plannen voor M4H en Nieuw Mathenesse.

Een nuttig bezoek, met prachtig weer. Dit zijn van die dagen waarop het erg prettig is raadslid te zijn!

Stolpersteine 2019

Op dinsdag 14 mei vond alweer voor het zesde jaar de onthulling plaats van een aantal nieuwe Stolpersteine in Schiedam. Ook dit jaar lukte het mij weer hierbij aanwezig te zijn.

Het idee van Stolpersteine is, dat je erbij stilstaat (letterlijk) dat op de plaats waar deze stenen liggen, in de Tweede Wereldoorlog mensen uit hun huis gehaald zijn, om eerst hun vrijheid, daarna hun waardigheid en identiteit en tenslotte hun leven te verliezen.

De wijze waarop Stichting Stolpersteine Schiedam de onthulling organiseert, zorgt er echter voor, dat die boodschap extra duidelijk en vaak hard binnenkomt.
Bij iedere steen hoort een verhaal. En dat verhaal wordt vertelt. Soms door mensen van de stichting. Maar meestal door familieleden van de slachtoffers. En dat levert steevast indringende, ontroerende verhalen op.

Bijzonder dit jaar was de onthulling van een steen, waarbij diverse familieleden elkaar voor het eerst in hun leven ontmoetten. Of de onthulling waarbij een familielid uit Nieuw-Zeeland aanwezig was.
Stolpersteine zijn zo enorm belangrijk: ze zorgen ervoor dat er een blijvende boodschap ligt over de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. En ze geven de slachtoffers in ieder geval hun waardigheid en identiteit terug.

Volgend jaar worden de laatste twintig Stolpersteine gelegd. Dan is iedere weggevoerde Joodse Schiedammer geëerd met een herdenkingssteen.

Onthulling gedenkteken treinramp

Een ontroerende, indrukwekkende bijeenkomst op zaterdag 4 mei 2019.

Op 4 mei 1976 vond de treinramp van Schiedam plaats. De op een na grootste treinramp in de geschiedenis van ons land. Maar ook een ramp die vaak vergeten lijkt.
24 mensen kwamen om het leven, veel mensen raakten gewond. 
Enkele jaren geleden ontstond onder nabestaanden het idee voor een monument of gedenkteken voor deze ramp. Namens de toenmalige D66 fractie heb ik destijds een appèl aan het college gedaan om dit idee teomarmen.

De nabestaanden en de gemeente zijn de afgelopen jaren veelvuldig en goed met elkaar in contact geweest. En dit leidde vandaag tot de onthulling van het gedenkteken. 
Een dichtregel, met de datum van het ongeluk. Op station Nieuwland. Toen nog treinstation en het station, waar de ramptrein nooit zou aankomen.

Het was een zeer druk bezochte bijeenkomst. Met emotionele verhalen van nabestaanden en een indrukwekkende bijdrage van burgemeester Lamers, die onder andere de namen van de 24 dodelijke slachtoffers een voor een noemde.

Wat mij ook duidelijk werd, is dat tijd een relatief begrip is. De treinramp mag dan vandaag precies 43 jaar geleden hebben plaatsgevonden. Voor sommige betrokkenen is het nog gisteren.

Mooi dat er nu een gedenkteken is. Ter ere van de slachtoffers, de nabestaanden, de hulpverleners en de getuigen.